Op 13 februari 2014 hoor ik dat ik zwanger ben van een tweeling. Een eeneiige tweeling. Twee genetisch identieke wezens die één placenta delen.
De vreugde is groot en de misselijkheid ook. Rien gaat op zoek naar een nieuwe auto. Ella wil graag twee zusjes en Ole twee tijgers.
In zwangerschapsweek 15 krijg ik steken in mijn buik en ik vermoed blinde darm. Hup naar de huisarts en die zegt terug komen als ik korts hebt. Zo vlieg ik de volgende dag met buikpijn & co naar Oostenrijk. Waar Ursula (mijn verloskundige zus) mij meteen naar het ziekenhuis sleept en ik s’avonds een blinde darm – noodoperatie krijg. Zonder koorts!
Het geluk stond aan onze kant.
De kleintjes groeiden vrolijk verder.
Vanaf week 27 staan wij onder verscherpt toezicht, omdat één van de babies zwaarder is dan de andere. Verdacht op TTS Syndroom (Tweeling Transfusie Syndroom). Bij dit syndroom kan de ene baby de andere baby het bloed wegnemen via de aderen in de placenta.
Op 21 Juli verhuizen we en vier dagen later, op 25. Juli 2014, moeten de babies acuut gehaald worden. Een baby heeft geen vruchtwater meer. Ze zijn 31 weken en 4 dagen oud. Ze zijn heel klein. Lea 1700g en Luka 1500g. Ze komen in de couveuse.
Ze zijn erg ziek van de gebeurtenissen in de buik maar komen binnen een dag bij. We hebben twee meisjes, zo sterk als tijgers! Dagelijks bezoek ik mijn tijgers en kangoeroe met ze. Rien doet dat ook. Ella tekent voor ze en Ole zingt liedjes voor ze.
Na 10 dagen mogen Lea en Luka naar een ander ziekenhuis omdat ze het zo goed doen en na verdere 2 weken, mogen we met 35 weken en sondevoeding naar huis. Eindelijk naar Huis! Ik wil graag borstvoeding geven – dat kan vanaf 34 weken geoefend worden. Dan kan een baby tegelijkertijd drinken en ademen. Wij hebben al in het ziekenhuis geoefend. Het wordt mij uitgelegd dat het nog weken kan duren tot ze de kracht hebben om alles uit de borst te drinken. Na maar 4 dagen kan ik het Ziekenhuis bellen, dat ze de sondes kunnen komen verwijderen. Super Tijgers! Ze drinken alles uit de borst.
Vanaf nu hebben Lea en Luka alle rust, melk en tijd om te groeien.
Inmiddels zijn ze 6800g en 6000g. Ze zijn gezond en we kunnen ze in ons turbulente leven niet meer missen.
Het leven is mooi!
De vreugde is groot en de misselijkheid ook. Rien gaat op zoek naar een nieuwe auto. Ella wil graag twee zusjes en Ole twee tijgers.
In zwangerschapsweek 15 krijg ik steken in mijn buik en ik vermoed blinde darm. Hup naar de huisarts en die zegt terug komen als ik korts hebt. Zo vlieg ik de volgende dag met buikpijn & co naar Oostenrijk. Waar Ursula (mijn verloskundige zus) mij meteen naar het ziekenhuis sleept en ik s’avonds een blinde darm – noodoperatie krijg. Zonder koorts!
Het geluk stond aan onze kant.
De kleintjes groeiden vrolijk verder.
Vanaf week 27 staan wij onder verscherpt toezicht, omdat één van de babies zwaarder is dan de andere. Verdacht op TTS Syndroom (Tweeling Transfusie Syndroom). Bij dit syndroom kan de ene baby de andere baby het bloed wegnemen via de aderen in de placenta.
Op 21 Juli verhuizen we en vier dagen later, op 25. Juli 2014, moeten de babies acuut gehaald worden. Een baby heeft geen vruchtwater meer. Ze zijn 31 weken en 4 dagen oud. Ze zijn heel klein. Lea 1700g en Luka 1500g. Ze komen in de couveuse.
Ze zijn erg ziek van de gebeurtenissen in de buik maar komen binnen een dag bij. We hebben twee meisjes, zo sterk als tijgers! Dagelijks bezoek ik mijn tijgers en kangoeroe met ze. Rien doet dat ook. Ella tekent voor ze en Ole zingt liedjes voor ze.
Na 10 dagen mogen Lea en Luka naar een ander ziekenhuis omdat ze het zo goed doen en na verdere 2 weken, mogen we met 35 weken en sondevoeding naar huis. Eindelijk naar Huis! Ik wil graag borstvoeding geven – dat kan vanaf 34 weken geoefend worden. Dan kan een baby tegelijkertijd drinken en ademen. Wij hebben al in het ziekenhuis geoefend. Het wordt mij uitgelegd dat het nog weken kan duren tot ze de kracht hebben om alles uit de borst te drinken. Na maar 4 dagen kan ik het Ziekenhuis bellen, dat ze de sondes kunnen komen verwijderen. Super Tijgers! Ze drinken alles uit de borst.
Vanaf nu hebben Lea en Luka alle rust, melk en tijd om te groeien.
Inmiddels zijn ze 6800g en 6000g. Ze zijn gezond en we kunnen ze in ons turbulente leven niet meer missen.
Het leven is mooi!